Ο χρόνος τελείωσε για την Ελλάδα. Οι Ευρωπαίοι έχουν κάνει τα κουμάντα τους.
Ως την Τετάρτη, η βουλή θα πρέπει να έχει εγκρίνει τη νέα δανειακή συμφωνία και οι πολιτικοί αρχηγοί, που ως τότε θα εξακολουθούν να στηρίζουν την κυβέρνηση, να έχουν δεσμευτεί εγγράφως ότι θα την εφαρμόσουν. Σε διαφορετική περίπτωση, η Ελλάδα θα οδηγηθεί εμπράκτως σε άτακτη χρεοκοπία στις 15 Μαρτίου. Το πιθανότερο σε αυτήν την εξέλιξη βέβαια θα είναι να μην φτάσουμε καν ως εκεί, και να καταρρεύσει η Ελλάδα εσωτερικά από τους πανικόβλητους πολίτες που θα σπεύσουν να σηκώσουν τα λεφτά τους από τις τράπεζες.
Ο τόνος γίνεται πιο οξύς και πιο προσβλητικός για τη χώρα καθημερινά τις τελευταίες δεκαπέντε μέρες. Στο Eurogroup, o Βενιζέλος άκουσε πολλούς να του λένε, πως η χώρα δεν μπορεί να τηρήσει τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει και να αμφισβητούν, πως η χώρα μπορεί να τηρήσει οποιοδήποτε πρόγραμμα. Το επανέλαβε δημόσια ο Γιούνκερ στη συνέντευξη τύπου.
Το αν θα ψηφίσει η βουλή το νέο μνημόνιο δεν ήταν καν θέμα για τους Ευρωπαίους, αν θέλει να μείνει στην ευρωζώνη να το ψηφίσει, ήταν εμμέσως πλην σαφώς το μήνυμα του Ρεν.
Και αν όχι; Οι Ευρωπαίοι έχουν πάρει τα μέτρα τους. Ακόμα απεύχονται αυτήν την εξέλιξη είναι σαφές όμως ότι θεωρούν περισσότερο από κάθε άλλη φορά ότι ελέγχουν το κόστος. Δεν είναι τυχαίο, ότι αιτήματα που απορρίπτει η ελληνική πλευρά ως προσβλητικά και απαξιωτικά για την εθνική κυριαρχία επανέρχονται επίμονα στο τραπέζι, όπως η ιδέα για τον ειδικό λογαριασμό που θα αποπληρώνει μόνο τα χρέη.
Ο Ρεν είπε προχθές το βράδυ, ότι η Κομισιόν εξετάζει αυτήν την πρόταση. Η Μέρκελ την επανέλαβε σε συνέντευξη της. Το ότι η χώρα μας αποτελεί ειδική περίπτωση έχει αποκρυσταλλωθεί σε τέτοιο βαθμό στο εξωτερικό και ή έλλειψη εμπιστοσύνης απέναντι στην Ελλάδα και το πολιτικό σύστημα είναι τέτοια, ώστε πια και αυτοί που θα ήθελαν ενδεχομένως να μείνει η Ελλάδα στην ευρωζώνη να θέτουν δυσβάστακτους όρους, να μείνει ως προτεκτοράτο. Κάποιοι επίσης ενδόμυχα ελπίζουν, ότι έτσι μπορούν να μας σπρώξουν στην έξοδο.
Πίσω από τις κλειστές πόρτες στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, πολλοί πια θα έβλεπαν με ανακούφιση αυτήν την εξέλιξη, με την οποία διαφωνεί δημόσια πια μόνο η ΕΚΤ. Για τη ζώνη του ευρώ, η έξοδος σημαίνει μια ψυχολογική οπισθοδρόμηση, αλλά ταυτόχρονα και την εξάλειψη ενός παράγοντα αστάθειας.
Η βελτίωση της κατάστασης στην Ιταλία έχει αυξήσει το αίσθημα ασφάλειας στην Ευρωζώνη και πολλοί πια μπαίνουν στον πειρασμό, να σηκώσουν τόσο πολύ τον πήχη για την Ελλάδα και τους έλληνες πολιτικούς, τους οποίους δεν εκτιμούν καθόλου ώστε να σπρώξουν τη χώρα στην εθελουσία έξοδο. Αυτός άλλωστε είναι ο μόνος τρόπος να φύγει μια χώρα από την Ευρωζώνη.
Γιατί ακόμα και αν ως την Τετάρτη, που εκπνέει το τελεσίγραφο, ψηφίσουμε το μνημόνιο και υπογράψουν οι αρχηγοί, στο δρόμο περιμένουν μια σειρά από αγκάθια (οι εφαρμοστικοί νόμοι για τα μέτρα) και ταπεινώσεις (όπως ο ειδικός λογαριασμός και π αυστηρότερος έλεγχος της υλοποίησης του προγράμματος που θα εξειδικευτεί το επόμενο διάστημα). Το πολιτικό σύστημα καλείται να επιλέξει που θα υποκύψει: στον πανικό του απέναντι στην αντίδραση της κοινωνίας, ή τον πανικό του απέναντι στη χρεοκοπία.
Ούτε ψύλλος στον κόρφο του!
από το newpost.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου