Ο «τζιπάτος» με το πούρο κι ο ανάπηρος (άρθρο του Αργύρη Κωστάκη)

Πέμπτη μεσημέρι στην οδό Ακαδημίας. Ευτραφής κύριος, κουστουμαρισμένος με πούρο ανά χείρας, βγαίνει από το θηριώδες τζιπ που μόλις έχει παρκάρει πάνω σε ράμπα αναπήρων.

- «Συγνώμη κύριε, εκεί που αφήσατε το αυτοκίνητο εμποδίζει. Δεν θα μπορεί να περάσει κάποιος ανάπηρος», του λέω, συγκρατώντας το θυμό μου.

Η απάντησή του «γροθιά» στο στομάχι:

- «Βλέπεις κανέναν ανάπηρο να κυκλοφορεί στο κέντρο»;

Αυτό είναι. Επειδή δεν είδε ο κύριος «τζιπάτος» αναπηρικό αμαξίδιο στους δρόμους, αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχουν καν ανάπηροι! Τετράγωνη λογική! Σε μια πόλη – τέρας. Απαγορευμένη για συνανθρώπους μας ανάπηρους, τυφλούς, ηλικιωμένους, αλλά και ποδηλάτες και μητέρες με καροτσάκια.

Σε αυτή την πόλη, στα πεζοδρόμια και τους δρόμους της έχουν θέση μόνο οι οδηγοί ΙΧ και μοτοσικλετών. Α, βέβαια, και τα τραπεζοκαθίσματα. Αλήθεια, έχετε δει ποτέ τυφλό να προσπαθεί να περπατήσει στα πεζοδρόμια – παγίδες της Αθήνας; Έχετε δει μητέρες με τα καροτσάκια να τανύζονται επιχειρώντας να περάσουν διά μέσου μιάς αλυσίδας από λαμαρίνες που στραγγαλίζουν τα πεζοδρόμια; Έχετε δει ηλικιωμένους να προσπαθούν να διασχίσουν το δρόμο; Έχετε δει ποδηλάτες να παίζουν ρώσικη ρουλέτα καθώς ταξιτζήδες, φορτηγατζήδες και οδηγοί ΙΧ περνάνε ξυστά δίπλα τους; Έχετε δει συγγενείς αναπήρων να ψάχνουν απεγνωσμένα δίοδο για να περάσουν το αμαξίδιο του ανθρώπου τους;

Για εμάς τους υγιείς, τους οδηγούς αυτοκινήτων και μοτοσικλετών, τους νέους ή σχετικά νέους, δεν υπάρχουν στην Αθήνα και τις άλλες πόλεις τυφλοί, ανάπηροι, ποδηλάτες, ηλικιωμένοι. Δεν τους βλέπουμε ή δεν θέλουμε να τους δούμε. Μας φαίνεται λογικό να παρκάρουμε πάνω στις ράμπες, να κλείνουμε όλα τα πεζοδρόμια με καρέκλες, να αφήνουμε ανοικτά φρεάτια, να μη διορθώνουμε σπασμένα πλακάκια. Φυσικά και φταίμε οι ίδιοι οι πολίτες για πολλά από τα στραβά κι ανάποδα. Φταίει, όμως, και το κράτος. Η τροχαία και η δημοτική αστυνομία που δεν κάνει κάθε ημέρα όλο το 24ωρο ελέγχους στην Αθήνα για σταθμευμένα ΙΧ πάνω σε ράμπες αναπήρων. Οι διάφορες υπηρεσίες που δίνουν άδειες σε καφετέριες για κατάληψη των πεζοδρομίων. Οι διάφορες υπηρεσίες που αφήνουν ανοικτές τρύπες στους δρόμους και σπασμένα πλακάκια στα πεζοδρόμια. Το ίδιο το δημόσιο που δεν μεριμνά για ελεύθερη πρόσβαση των αναπήρων στα περισσότερα κτίριά του.

Σας θυμίζω, όμως, τα παιδικά παραμύθια. Συνεπαρμένος από τις ιστορίες της ζούγκλας ο εξάχρονος μικρός πρίγκηπας ζωγράφισε το πρώτο του σχέδιο. Έναν βόα που είχε καταπιεί έναν ελέφαντα; Έμοιαζε με καπέλο.

- «Ένα καπέλο», αναφώνησαν οι μεγάλοι. Ο μικρός πρίγκιπας μόνο ήξερε ότι δεν ήταν καπέλο. Αλλά ένας βόας που είχε καταπιεί έναν ελέφαντα. Έχουμε φτάσει στο σημείο να βλέπουμε για «καπέλο» το βόα της αδιαφορίας και της απανθρωπιάς που καταπίνει τις ψυχές μας.

Όσο για τον τύπο με το πούρο στην Ακαδημίας του θυμίζω ότι για όλους μας ισχύει το «χους ει και εις χουν απελεύσι». 

πηγή: aixmi.gr