Πεταλωτής: ποδοσφαιριστής ή μπασκετμπολίστας; [Γράφει ο Σταμάτης Γιαννίσης]

Ο Γιώργος Πεταλωτής είναι αυτό που λέμε άφθαρτος  και αφοσιωμένος στο αντικείμενο του, το οποίο είναι να υπερασπίζεται την κυβερνητική πολιτική.

Μπορεί πολλοί να του καταλογίζουν διάφορα ή τέλος πάντων να του χρεώνουν τη δικαιολογημένη αμετροέπεια κάθε φιλόδοξου πολιτικού της λεγόμενης «περιφέρειας»,  το άμεσο ανάλογο αυτού που πριν την εποχή της πολιτικής ορθότητας, οριζόταν – από την εποχή των ρωμαϊκών χρόνων – ως «επαρχία».

Ο Γιώργος Πεταλωτής, στο πλαίσιο που ορίζει το καθήκον του ως βουλευτή και κορυφαίου στελέχους της κυβέρνησης πήγε να μιλήσει σε ένα, κατά τα ισχύοντα πολιτικά και κοινωνικά δεδομένα, «ασφαλές» ακροατήριο. Το ΚΑΠΗ μιας γειτονιάς, της ευρύτερης «Αθήνας», την Αργυρούπολη.

Ήταν και αυτό μέσα στο πλαίσιο των υποχρεώσεων και των καθηκόντων του.

Αυτό ανατράπηκε.

Ο Γιώργος Πεταλωτής και ο καθένας που φέρει ή φοράει μια ανάλογη πολιτική και κοινωνική ιδιότητα δεν έχει πλέον καμιά, όχι μόνο θεσμική αλλά ούτε κατ΄ επίφαση αποδοχή και, πολύ περισσότερο, προστασία.

Με τα λέιζερ να παίζουν παιχνίδια στο πρόσωπο του, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, δεν έχει πια καμιά διαφορά από  τον Τοροσίδη, τον Σισέ, τον Καλάθη ή τον Παπαλουκά, δεν έχει καμιά διαφορά  από τον Σαλπιγκίδη ή τον Μπλάνκο , τη στιγμή που σουτάρουν προς την αντίπαλη εστία ή το αντίπαλο καλάθι.

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος είναι πια απλά  ένα άτομο με «φανέλα». Όπως στο ποδόσφαιρο, το μπάσκετ, ή κάθε άθλημα ή δημόσια εκδήλωση που οι μεν  δεν γουστάρουν εκ πεποιθήσεως, τους δε.

Αυτή, όμως, είναι ίσως η θέση του κυβερνητικού εκπροσώπου σήμερα. Όποιος κι αν ήταν στη θέση του Γιώργου Πεταλωτή, μάλλον θα είχε την ίδια τύχη.

Ο Γιάννης Ρουμπάτης, ο Κώστας Λαλιώτης, ο Βύρων Πολύδωρας, ο  Βασίλης Μαγγίνας, ο Δημήτρης Ρέππας, ο Χρήστος Πρωτόπαπας, ο Θόδωρος Ρουσόπουλος και ο «αναπληρωματικός» του Βαγγέλης Αντώναρος, δεν βρέθηκαν ποτέ τελικά σε γήπεδο.

Με εξαίρεση τον τελευταίο, και αυτό εκτός θεσμικού ακροατηρίου (απλά περνούσε από τα Εξάρχεια), κανένας δεν έφαγε γιαούρτια και, πολύ περισσότερο, δεν βρέθηκε απέναντι σε ένα ακροατήριο στο οποίο κάποιοι του έριχναν λέιζερ στα μάτια, λες και ήταν έτοιμος να χτυπήσει κόρνερ ή να σουτάρει φάουλ από τη ρακέτα….

Αλλά αυτό δεν έχει να κάνει με το Γιώργο Πεταλωτή. Έχει να κάνει με οποιονδήποτε κατεβαίνει στο γήπεδο στη σύνθεση  μιας ομάδας που οι περισσότεροι που θα ρωτήσει κανείς, την θεωρούνε πια χαμένη από τ’ αποδυτήρια…

πηγή: aixmi.gr