Το ΠΑΣΟΚ το 1995 ανακάλυπτε όρους για να αποφύγει την ΑΟΖ

Δείτε σε τι μεθοδεύσεις είχε προβεί η κυβέρνησή του ΠΑΣΟΚ το 1995, για να αποφύγει τον όρο ΑΟΖ, στον νόμο “Αναζήτηση, έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων”.

Ανακάλυψαν όρους όπως “θαλάσσια οικονομική ζώνη” και “βυθός της υφαλοκρηπίδας” που ανύπαρτες και ασυνήθιστες.
Επειδή η Ελλάδα δεν έχει καθορίσει κάποια ΑΟΖ στη θαλάσσια περιοχή πέραν των χωρικών της υδάτων, εφηύραν την έννοια της “θαλάσσιας οικονομικής ζώνης” υπονοώντας την ΑΟΖ.
Αποτέλεσμα αυτών των αλχημειών, είναι μεταξύ των άλλων να μην ξέρει τις ακριβείς περιοχές που αστυνομεύει το Λιμενικό σώμα.

Δείτε τι έγραφε το τμήμα νομοτεχνικής επεξεργασίας σχεδίων και προτάσεων νόμων στην έκθεση του, επί του σχεδίου νομού “Αναζήτηση, έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων” (Ν.2289, ΦΕΚ 27 Α’/8.2.1995)
3. Η έννοια “θαλάσσια οικονομική ζώνη”
Σε ορισμένες διατάξεις του σ.ν., π.χ. στον τίτλο και στο κείμενο του άρθρου 12, απαντάται η έκφραση “θαλάσσια οικονομική ζώνη”. Συγκεκριμένα, το άρθρο 12 παρ. 11 και 12 ορίζει τα εξής:
“11. Για την εκτέλεση των εργασιών αναζήτησης και έρευνας για ανακάλυψη υδρογονανθράκων, καθώς και για την κατασκευή εγκαταστάσεων εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων στην υφαλοκρηπίδα ή τη θαλάσσια οικονομική ζώνη της χώρας, εφαρμόζονται οι διατάξεις του παρόντος και γενικά της ελληνικής διοικητικής νομοθεσίας.
12. Γύρω από τις μόνιμες ή προσωρινές εγκαταστάσεις ή πλωτές κατασκευές επί του βυθού της υφαλοκρηπίδας ή της θαλάσσιας οικονομικής ζώνης ή υπεράνω αυτού, (…)” (βλ. για τη χρήση του ανωτέρω όρου και παρ. 16 – 19).
Η ανωτέρω έννοια, όπως και η έννοια “βυθός της υφαλοκρηπίδας” είναι ασυνήθιστες.
Η Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982 αναγνωρίζει, πλην της αιγιαλίτιδας ζώνης, και ορισμένες άλλες θαλάσσιες ζώνες, επί των οποίων το παράκτιο κράτος ασκεί ορισμένα κυριαρχικά δικαιώματα. Τέτοια είναι η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) (Exclusive Economic Zone), το νομικό καθεστώς της οποίας ρυθμίζεται στα άρθρα 55 – 75 της Σύμβασης. Στην ΑΟΖ, η οποία εκτείνεται μέχρι την απόσταση των διακοσίων ναυτικών μιλίων από τις γραμμές βάσης της αιγιαλίτιδας ζώνης, το παράκτιο κράτος έχει κυριαρχικά δικαιώματα για την έρευνα, διατήρηση και εκμετάλλευση των φυσικών πόρων και δικαιοδοσία για την τοποθέτηση τεχνητών εγκαταστάσεων (Ε. Ρούκουνας, Διεθνές Δίκαιο II, 1982, 225). Επειδή η Ελλάδα δεν έχει καθορίσει κάποια ΑΟΖ στη θαλάσσια περιοχή πέραν των χωρικών της υδάτων, προφανώς το σ.ν. δεν μπορεί να χρησιμοποιεί την έννοια της “θαλάσσιας οικονομικής ζώνης” υπονοώντας την ΑΟΖ. Μια δεύτερη δυνατότητα είναι να εννοεί η διάταξη την αιγιαλίτιδα ζώνη. Στην περίπτωση αυτή, η έννοια είναι περιττή, διότι στην αιγιαλίτιδα ζώνη εφαρμόζονται ούτως ή άλλως οι ρυθμίσεις της ελληνικής νομοθεσίας, αφού στη ζώνη αυτή η χώρα ασκεί πλήρη κυριαρχία. Η προσθήκη ρητής διάταξης θα δημιουργούσε αμφιβολίες για τα αυτονόητα.
Μια τελευταία δυνατότητα είναι ότι η διάταξη νοεί την ανοιχτή θάλασσα που υπέρκειται της υφαλοκρηπίδας. Κατά κανόνα εγκαταστάσεις που αποσκοπούν στην εκμετάλλευση των φυσικών πόρων της υφαλοκρηπίδας θα είναι εγκατεστημένες επί της υφαλοκρηπίδας, έστω και αν φθάνουν μέχρι την επιφάνεια της θάλασσας. Η πρακτική χρησιμότητα της προσθήκης ενός περαιτέρω όρου στη διάταξη, που να αφορά κάποια θαλάσσια ζώνη, περιορίζεται επομένως στις περιπτώσεις τοποθέτησης πλωτών εγκαταστάσεων στην ανοιχτή θάλασσα υπεράνω της υφαλοκρηπίδας. Τότε θα έπρεπε ο όρος “θαλάσσια οικονομική ζώνη” να αντικατασταθεί από τον όρο ανοιχτή θάλασσα υπεράνω της υφαλοκρηπίδας”.
Ο όρος “βυθός της υφαλοκρηπίδας” δεν είναι δόκιμος. Τούτο διότι η υφαλοκρηπίδα δεν είναι τίποτε άλλο, παρά το τμήμα του βυθού της θάλασσας, το οποίο αρχίζει από το σημείο όπου τερματίζεται η αιγιαλίτιδα ζώνη. 

Δείτε τώρα και ποιοι υπέγραψαν τον απίστευτο νόμο

 

πηγή: olympia.gr