Η σύλληψη του δημοσιογράφου και πρώην διευθυντή της «Ελευθεροτυπίας», Σεραφείμ Φυντανίδη, για χρέη ύψους 135.000 ευρώ στο Δημόσιο, μόνον έκπληξη προκάλεσε στους δημοσιογραφικούς – και όχι μόνο - κύκλους. Η εταιρεία στην οποία ο κ. Φυντανίδης φέρεται ως συνέταιρος, «Επιχειρήσεις ΜΜΕ Σεραφείμ Φυντανίδης και ΣΙΑ», δεν απέδιδε το ΦΠΑ, με αποτέλεσμα οι αστυνομικοί να περάσουν χειροπέδες στον δημοσιογράφο - «θρύλο».
«Άσχημη στιγμή για τον Σεραφείμ» αναφώνησαν στο άκουσμα της είδησης της σύλληψής του, πολλοί συνάδελφοί του. Εξαίρετος δημοσιογράφος, αλλά ως επιχειρηματίας απέτυχε, βιάστηκαν να πουν άλλοι. Όπως και να έχει, ο Φυντανίδης είναι μια από τις πλέον χαρακτηριστικές και ιστορικές μορφές του ελληνικού Τύπου και του ελληνικού πολιτισμού. Πρόκειται για προσωπικότητα του χώρου και δεν θα ήταν υπερβολή, αν σημείωνε κανείς πως αποτέλεσε κίνητρο, επί 31 συναπτά έτη που διηύθυνε την Ελευθεροτυπία, να ασχοληθεί πολλοί με την δημοσιογραφία.
Ο Σεραφείμ Φυντανίδης γεννήθηκε το 1937 στο Περιστέρι. Μεγάλωσε σε μεσοαστική οικογένεια, έβγαινε βόλτες όταν οι συμμαθητές τους έπεφταν για ύπνο, κάπνιζε και έπινε από νεαρός στα «καπηλειά» της περιοχής με τον πατέρα του. Ανάμεσα σε αλητείες και εφηβικές αναζητήσεις αποφασίζει να γίνει δημοσιογράφος μόλις στα 12 του χρόνια. Ο δάσκαλος είχε «δει» το ταλέντο του και σχολίαζε συχνά στη τάξη «γράφεις καλά, παρατηρείς, να γίνεις δημοσιογράφος». Πράγματι, ασχολήθηκε από το σχολείο με πολλές ερασιτεχνικές εκδόσεις.
Αν και αποφοίτησε με λίαν καλώς από την Ανωτάτη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών, «ουδεμία σχέση έχει με τον homo economicus», όπως χαρακτηριστικά σημειώνει ο ίδιος στο βιβλίο του «Απόδραση σε τέσσερις ηπείρους» (εκδόσεις Καστανιώτη). Εργάστηκε στο Έθνος στα 18 του χρόνια, συνέχισε στην Απογευματινή ως συντάκτης ύλης και αρχισυντάκτης, για δύο χρόνια περίπου (1974-1976) διευθυντής σύνταξης στην Ακρόπολη. Από το 1976 ανέλαβε τη διεύθυνση της Ελευθεροτυπίας και από το 1986 και της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας, καταδικασμένος στα «ισόβια δεσμά» της εφημερίδας, όπως έλεγε με μια δόση χιούμορ και βαθιάς ικανοποίησης για τις εμπειρίες που έζησε στην εφημερίδα.
Μόνο που τα «δεσμά» λύθηκαν το 2007, όταν η «ερωτική σχέση» του ίδιου και της Ελευθεροτυπίας έληξε έπειτα από ρήξη με την διάδοχο του Κίτσου Τεγόπουλου, Μάνια, εξαιτίας της αμοιβής του ή της κούρασή του...
Δεν φτάνουν σελίδες ολόκληρες για να περιγράψει κανείς τα γεγονότα που χαρακτήρισαν την πορεία του Φυντανίδη από την «Ε», ωστόσο τα πρώτα χρόνια ο ίδιος δυσκολευόταν να απαρνηθεί το «lifestyle» του... ατίθασου δημοσιογράφου. Κοιμόταν στο αυτοκίνητο μετά το ποτό με τους συναδέλφους για να φτάσει πρώτος στην εφημερίδα το πρωί, ερχόταν ντυμένος με παράταιρες κάλτσες, συνήθως δεν κοιμόταν ούτε μία ώρα και στη δουλειά «πάταγε γκάζια».
Ωστόσο, τα «λουριά μαζεύτηκαν» μετά και την γνωριμία του με την δεύτερη γυναίκα του Βιργινία Βεντουράκη, την οποία και ερωτεύτηκε με πάθος. Η επιχειρηματική της δραστηριότητα όμως δεν άφησε καλές εντυπώσεις στους συναδέλφους του που έτρεξαν να τον κατηγορήσουν για τις κακοτοπιές της συζύγου του. Το όνομά της ενεπλάκη σε «σκάνδαλο» για κακοτεχνίες και υπερκοστολογήσεις στα προπονητήρια του Αγίου Κοσμά το 2004. Η κυρία Βεντουράκη ήταν αντιπρόσωπος της ολλανδικής εταιρείας De Boer που κατασκεύασε τα εν λόγω έργα, ενώ η μετέπειτα εταιρεία της με είδη σπιτιού, «Epavlis» δεν κερδοφόρησε.
Ο Φυντανίδης σοβάρεψε και το φαίνεσθαι (διότι σοβαρός ήταν πάντα), και η κυκλοφοριακή «απογείωση» της «Ε» τον ζωντάνεψε. Πλέον όμως δεν ζούσε μόνο για την εφημερίδα…
Η παραμονή του για 31 χρόνια στο τιμόνι της Ελευθεροτυπίας, δεν ήταν διόλου τυχαία. Γνώριζε πώς να αποφορτίζει τις εντάσεις μεταξύ εργαζομένων, αλλά και να διατηρεί τις ισορροπίες μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων. Είχε το χάρισμα που προκαλούσε φθόνο στους ανταγωνιστές του, ήταν ο «μεγάλος εξισορροπιστής».
Κινούσε τα νήματα στην εφημερίδα, παρήγαγε ένα άφταστο -για πολλούς- δημοσιογραφικό προϊόν, είχε ευχαριστημένους την εργοδοσία και τους εργαζομένους και έλεγχε το παραμικρό που συνέβαινε στα γραφεία της «Ε».
Με τον Κίτσο Τεγόπουλο τους έδεσε μια μεγάλη φιλία. Ο εκδότης τον εμπιστευόταν με κλειστά μάτια και έτσι δεν αντιμετώπιζε προβλήματα με την εργοδοσία. Κομβικά σημεία αυτής της πορείας, η μεγάλη έρευνά της «Ε» για τα «άπλυτα» της Εθνικής Τράπεζας και το σκάνδαλο Κοσκωτά.
Στις 27 Απριλίου του 2007, ο διευθυντής της «Ελευθεροτυπίας» δηλώνει την παραίτησή του επειδή δεν θέλησε να δεχθεί περικοπές στο μισθό του.
Συνέχισε την πορεία του στην ΕΡΤ με δικές του εκπομπές, με τον τίτλο «Χθες, Σήμερα, Αύριο με τον Σεραφείμ Φυντανίδη» και «Οι παρέες γράφουν ιστορία». Το όνομά του ωστόσο εμφανίσθηκε σε λίστα με τους υπεραμειβόμενους δημοσιογράφους της ΕΡΤ, με κόστος παραγωγής16.000 ευρώ για κάθε εκπομπή που έβγαζε στον αέρα. Ο μεγάλος του έρωτας όμως «πέθανε» με τις δυσάρεστες εξελίξεις στην «Ε», έχοντας προβλέψει σε πρόσφατη συνέντευξή του το τέλος της εφημερίδας. «Δεν έχει μέλλον η Ελευθεροτυπία, η Μάνια Τεγοπούλου πέρασε σαν τουρίστρια από τα γραφεία» είχε δηλώσει.
Τραγική ίσως ειρωνεία η παρακμή της ιστορικής και άλλοτε κραταιής εφημερίδας, σχεδόν ταυτόχρονα με την άσχημη εξέλιξη για τον πρώην διευθυντή της…
newpost.gr
«Άσχημη στιγμή για τον Σεραφείμ» αναφώνησαν στο άκουσμα της είδησης της σύλληψής του, πολλοί συνάδελφοί του. Εξαίρετος δημοσιογράφος, αλλά ως επιχειρηματίας απέτυχε, βιάστηκαν να πουν άλλοι. Όπως και να έχει, ο Φυντανίδης είναι μια από τις πλέον χαρακτηριστικές και ιστορικές μορφές του ελληνικού Τύπου και του ελληνικού πολιτισμού. Πρόκειται για προσωπικότητα του χώρου και δεν θα ήταν υπερβολή, αν σημείωνε κανείς πως αποτέλεσε κίνητρο, επί 31 συναπτά έτη που διηύθυνε την Ελευθεροτυπία, να ασχοληθεί πολλοί με την δημοσιογραφία.
Ο Σεραφείμ Φυντανίδης γεννήθηκε το 1937 στο Περιστέρι. Μεγάλωσε σε μεσοαστική οικογένεια, έβγαινε βόλτες όταν οι συμμαθητές τους έπεφταν για ύπνο, κάπνιζε και έπινε από νεαρός στα «καπηλειά» της περιοχής με τον πατέρα του. Ανάμεσα σε αλητείες και εφηβικές αναζητήσεις αποφασίζει να γίνει δημοσιογράφος μόλις στα 12 του χρόνια. Ο δάσκαλος είχε «δει» το ταλέντο του και σχολίαζε συχνά στη τάξη «γράφεις καλά, παρατηρείς, να γίνεις δημοσιογράφος». Πράγματι, ασχολήθηκε από το σχολείο με πολλές ερασιτεχνικές εκδόσεις.
Αν και αποφοίτησε με λίαν καλώς από την Ανωτάτη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών, «ουδεμία σχέση έχει με τον homo economicus», όπως χαρακτηριστικά σημειώνει ο ίδιος στο βιβλίο του «Απόδραση σε τέσσερις ηπείρους» (εκδόσεις Καστανιώτη). Εργάστηκε στο Έθνος στα 18 του χρόνια, συνέχισε στην Απογευματινή ως συντάκτης ύλης και αρχισυντάκτης, για δύο χρόνια περίπου (1974-1976) διευθυντής σύνταξης στην Ακρόπολη. Από το 1976 ανέλαβε τη διεύθυνση της Ελευθεροτυπίας και από το 1986 και της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας, καταδικασμένος στα «ισόβια δεσμά» της εφημερίδας, όπως έλεγε με μια δόση χιούμορ και βαθιάς ικανοποίησης για τις εμπειρίες που έζησε στην εφημερίδα.
Μόνο που τα «δεσμά» λύθηκαν το 2007, όταν η «ερωτική σχέση» του ίδιου και της Ελευθεροτυπίας έληξε έπειτα από ρήξη με την διάδοχο του Κίτσου Τεγόπουλου, Μάνια, εξαιτίας της αμοιβής του ή της κούρασή του...
Δεν φτάνουν σελίδες ολόκληρες για να περιγράψει κανείς τα γεγονότα που χαρακτήρισαν την πορεία του Φυντανίδη από την «Ε», ωστόσο τα πρώτα χρόνια ο ίδιος δυσκολευόταν να απαρνηθεί το «lifestyle» του... ατίθασου δημοσιογράφου. Κοιμόταν στο αυτοκίνητο μετά το ποτό με τους συναδέλφους για να φτάσει πρώτος στην εφημερίδα το πρωί, ερχόταν ντυμένος με παράταιρες κάλτσες, συνήθως δεν κοιμόταν ούτε μία ώρα και στη δουλειά «πάταγε γκάζια».
Ωστόσο, τα «λουριά μαζεύτηκαν» μετά και την γνωριμία του με την δεύτερη γυναίκα του Βιργινία Βεντουράκη, την οποία και ερωτεύτηκε με πάθος. Η επιχειρηματική της δραστηριότητα όμως δεν άφησε καλές εντυπώσεις στους συναδέλφους του που έτρεξαν να τον κατηγορήσουν για τις κακοτοπιές της συζύγου του. Το όνομά της ενεπλάκη σε «σκάνδαλο» για κακοτεχνίες και υπερκοστολογήσεις στα προπονητήρια του Αγίου Κοσμά το 2004. Η κυρία Βεντουράκη ήταν αντιπρόσωπος της ολλανδικής εταιρείας De Boer που κατασκεύασε τα εν λόγω έργα, ενώ η μετέπειτα εταιρεία της με είδη σπιτιού, «Epavlis» δεν κερδοφόρησε.
Ο Φυντανίδης σοβάρεψε και το φαίνεσθαι (διότι σοβαρός ήταν πάντα), και η κυκλοφοριακή «απογείωση» της «Ε» τον ζωντάνεψε. Πλέον όμως δεν ζούσε μόνο για την εφημερίδα…
Η παραμονή του για 31 χρόνια στο τιμόνι της Ελευθεροτυπίας, δεν ήταν διόλου τυχαία. Γνώριζε πώς να αποφορτίζει τις εντάσεις μεταξύ εργαζομένων, αλλά και να διατηρεί τις ισορροπίες μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων. Είχε το χάρισμα που προκαλούσε φθόνο στους ανταγωνιστές του, ήταν ο «μεγάλος εξισορροπιστής».
Κινούσε τα νήματα στην εφημερίδα, παρήγαγε ένα άφταστο -για πολλούς- δημοσιογραφικό προϊόν, είχε ευχαριστημένους την εργοδοσία και τους εργαζομένους και έλεγχε το παραμικρό που συνέβαινε στα γραφεία της «Ε».
Με τον Κίτσο Τεγόπουλο τους έδεσε μια μεγάλη φιλία. Ο εκδότης τον εμπιστευόταν με κλειστά μάτια και έτσι δεν αντιμετώπιζε προβλήματα με την εργοδοσία. Κομβικά σημεία αυτής της πορείας, η μεγάλη έρευνά της «Ε» για τα «άπλυτα» της Εθνικής Τράπεζας και το σκάνδαλο Κοσκωτά.
Στις 27 Απριλίου του 2007, ο διευθυντής της «Ελευθεροτυπίας» δηλώνει την παραίτησή του επειδή δεν θέλησε να δεχθεί περικοπές στο μισθό του.
Συνέχισε την πορεία του στην ΕΡΤ με δικές του εκπομπές, με τον τίτλο «Χθες, Σήμερα, Αύριο με τον Σεραφείμ Φυντανίδη» και «Οι παρέες γράφουν ιστορία». Το όνομά του ωστόσο εμφανίσθηκε σε λίστα με τους υπεραμειβόμενους δημοσιογράφους της ΕΡΤ, με κόστος παραγωγής16.000 ευρώ για κάθε εκπομπή που έβγαζε στον αέρα. Ο μεγάλος του έρωτας όμως «πέθανε» με τις δυσάρεστες εξελίξεις στην «Ε», έχοντας προβλέψει σε πρόσφατη συνέντευξή του το τέλος της εφημερίδας. «Δεν έχει μέλλον η Ελευθεροτυπία, η Μάνια Τεγοπούλου πέρασε σαν τουρίστρια από τα γραφεία» είχε δηλώσει.
Τραγική ίσως ειρωνεία η παρακμή της ιστορικής και άλλοτε κραταιής εφημερίδας, σχεδόν ταυτόχρονα με την άσχημη εξέλιξη για τον πρώην διευθυντή της…
newpost.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου