Αυτή τη στιγμή δεν δείχνει πιθανό, αλλά πολύ σύντομα οι Έλληνες, οι Ευρωπαίοι, ακόμη και οι Αμερικάνοι μπορεί και να ευχαριστήσουν τον Γιώργο Παπανδρέου, που σύντομα θα είναι ένας πρώην πρωθυπουργός, για τις αυτοκαταστροφικές κινήσεις του των προηγούμενων ημερών Ανακοινώνοντας δημοψήφισμα για το σχέδιο διάσωσης της χώρας του, ο Παπανδρέου έφερε την παγκόσμια οικονομία στο χείλος του γκρεμού, και στην πορεία έφερε στο φως την πραγματική εικόνα της ευρωζώνης, όπως δηλαδή αυτή σχεδιάστηκε εξαρχής.
Από την αρχή της κρίσης χρέους της ευρωζώνης, ο μόνος αξιόπιστος οδηγός για τους επενδυτές σε σχέση με τα τεκταινόμενα εκεί, είναι ότι: ότι είναι να πάει στραβά, θα πάει στραβά…
Ακόμη και τώρα, εκτός από την Ελλάδα, κινδυνεύουν η Πορτογαλία και η Ιρλανδία, και ίσως η Ιταλία και η Ισπανία, που αν πέσουν, θα έχουμε παγκόσμια οικονομική κατάρρευση.
Έτσι, με αυτά τα δεδομένα, η καταστροφική και στη συνέχεια αυτό-εξευτελιστική κίνηση του Παπανδρέου θα καταλήξει σε κάτι το θετικό, επειδή ακριβώς ανάγκασε κάποιους σημαντικούς παίκτες να παραδεχτούν δημοσίως την πραγματικότητα. Και μέσα από αυτήν την καθαρότητα και αυτογνωσία, που ξέρουμε; Μπορεί να έρθει ακόμη και η ανάκαμψη.
Μέχρι σήμερα, οι περισσότεροι Έλληνες αρνούνταν να δεχτούν πως η χώρα τους φταίει η ίδια για τα δεινά της, και η όποια λύση θα κοστίσει ακριβά. Σε αντίθεση με τους Ιρλανδούς που παραδέχτηκαν τις ευθύνες τους, οι Έλληνες ρίχνουν το φταίξιμο στους ξένους τραπεζίτες, στους Γερμανούς, ή ο ένας στον άλλον.
Αντί να συνεργαστούν προς την εξεύρεση λύσης, τα δυο μεγάλα ελληνικά κόμματα συνεχίζουν να παίζουν πολιτικά παιχνίδια.
Όσον αφορά στους Γερμανούς και στους Γάλλους, αφού μεταχειρίστηκαν τον Παπανδρέου σαν άτακτο κουτάβι, και αφού εξανάγκασαν τις διεθνείς τράπεζες να αποδεχτούν κούρεμα 50%, απέδειξαν προς όλους, αλλά και στους εαυτούς τους, για το ποιος έχει την πραγματική ισχύ στα χέρια του.
Ο άξονας Βερολίνου- Παρισιού απέδειξε επιτέλους πως έχει την πολιτική βούληση να συντονίσει μια ΕΕ αποτελούμενη από 27 διαφορετικά κράτη μέλη.
Χθες βράδυ στις Κάνες, ούτε λίγο ούτε πολύ, οι Merkel και Sarkozy είπαν στους Έλληνες: Ή δέχεστε τους όρους της δανειακής σύμβασης, ή φεύγετε από την ευρωζώνη. Οι Έλληνες έσπευσαν να αναδιπλωθούν.
Με αυτή τους την κίνηση, οι δυο ηγέτες έδειξαν στον κόσμο ότι πιστεύουν πως η ευρωζώνη μπορεί να αντέξει ακόμη και μια ελληνική χρεοκοπία και αποχώρηση χωρίς σοβαρές συνέπειες. Έτσι, έχουν πλέον αυξημένη δύναμη στις συναλλαγές και συζητήσεις τους με τα άλλα κράτη που είναι βουτηγμένα στο χρέος, και παράλληλα στέλνουν ένα μήνυμα στους επενδυτές, ότι το γαλλικό και το γερμανικό τραπεζικό σύστημα, που έχουν μεγάλα ανοίγματα στην Ελλάδα, είναι πολύ πιο δυνατά από όσο νομίζουν.
Μέχρι τώρα, η κρίση τρέφονταν μεταξύ άλλων, και από την πεποίθηση ότι η ΕΕ στερείται στιβαρής ηγεσίας. Αυτό τώρα αλλάζει. Αν οι Merkel και Sarkozy μπορέσουν να αναγκάσουν και την Ιταλία να πάρει κάποια μέτρα και να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις, οι αγορές μπορεί να ηρεμήσουν για τα καλά.
Όλα αυτά δεν εγγυώνται την επιτυχία της ΕΕ, ούτε την επιστροφή της στην ευημερία, αλλά μπορεί να δώσουν την δυνατότητα στους δυο ηγέτες να πείσουν τους λαούς τους, αλλά και την ΕΚΤ, ότι τα σκληρά μέτρα είναι απαραίτητα.
Και όλα αυτά χάρη στον ανεκδιήγητο Γ. Παπανδρέου!
Του John Cassidy
The New Yorker
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου