Το παιχνίδι της εξουσίας . (Τoυ Δημήτρη Μητρόπουλου)

ΑΜΑ ΔΕΝ ξέρεις πού πας, µπορεί να βρεθείς αλλού. Αυτό θα µπορούσε να είναι το επιµύθιο µιας απίθανης πολιτικής εβδοµάδας.

Ο Γιώργος Παπανδρέου ξυπνά σήµερα µε αντιπρόεδρο και υπουργό Οικονοµικών τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Πολιτικό πρόσωπο που είχε συναντηθεί µε τον Βενιζέλο προ δεκαπενθηµέρου – είχε πάει να τονενηµερώσει ως υπουργός Αµυνας για ταδιαδραµατιζόµενα στο ΝΑΤΟ – εντυπωσιάσθηκε από την έλλειψη κάθε κριτικής διάθεσης του Βαγγέλη προς τον Πρωθυπουργό.
Οχι, βέβαια, ότι αυτό σηµαίνει κάτι. Στην πολιτική όλα είναι πολιτικά. Και ο Ευάγγελος ήταν προσεκτικός σε φάση που ορισµένοι εξύφαιναν ήδη ένα σενάριο βενιζελικής συνωµοσίας στη Βουλή κατά του Μεσοπρόθεσµου.

QQQ
ΚΑΝΟΝΙΚΑ, ο ανασχηµατισµός θα γινόταν µετά την ψήφιση του Μεσοπρόθεσµου.

Η κλασική πολιτική λογική δίδασκεότι θέλεις τους βουλευτές οµήρους της επιθυµίας τους για υπουργοποίηση. Ωστόσο, το αδιέξοδο της οικονοµικής πολιτικής και η φιλολογία περί κυβέρνησης εξωκοινοβουλευτικών προκάλεσαν ανταρσία της Κοινοβουλευτικής Οµάδας του ΠΑΣΟΚ που έζησε το δράµα τριών παραιτήσεων σε τριάντα έξι ώρες. Μέσα σε γενική κατάπληξη – που περιλάµβανε υπουργούς, βουλευτές και στελέχη – ο Παπανδρέου πήρε το ρίσκο της κυβέρνησης συνασπισµού και µάλιστα χωρίς να είναι αυτός Πρωθυπουργός. Οταν η επιλογή αµφισβητήθηκε κι ο ίδιος υπαναχώρησε, δεν έµενε παρά να τραβήξει το χαρτί του ανασχηµατισµού άρον άρον. Ηταν ένας τρόπος να επαναβεβαιωθεί η ισχύς του, αφού ο ανασχηµατισµός είναι προνόµιο του Πρωθυπουργού. QQQ
ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ φθάσαµε λοιπόν σε έναν ανασχηµατισµό που, πρώτα, πήγε να διορθώσει τη λάθος κίνηση της κυβέρνησης συνασπισµού και, ύστερα, φάνηκε να ανταποκρίνεται στην ανάγκη να τηρηθούν οι κλασικές πολιτικές ισορροπίες. Ας πούµε, ο Θόδωρος Πάγκαλος, ένας πολιτικός που έχει προκαλέσει την κοινή γνώµη µε τις δηλώσεις του την τελευταία περίοδο, παρέµεινε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης. Γιατί; ∆ιότι εκτιµάται ότι µπορεί να γίνει ανεξέλεγκτος ως απλός βουλευτής.

Αφαντοι στη σύνθεση της νέας κυβέρνησης και οι τεχνοκράτες πουθα ικανοποιούσαν το κοινωνικό αίτηµα για υπέρβαση του πολιτικού προσωπικού που οδήγησε τη χώρα στην κρίση. Αντίστοιχα, η επιστράτευση του Βενιζέλου στο υπουργείο Οικονοµικών – µε κερασάκι την αντιπροεδρία– συνιστά ένα είδος εσωκοµµατικής εκεχειρίας. Αλλά υποκρύπτει και υστεροβουλία. Ως υπουργός Οικονοµικών, ο Βενιζέλος θα πάρει προσωπικό και πολιτικό κόστος για λογαριασµό της κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού.

QQQ
ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ είναι αν όλα αυτά ενδιαφέρουν την κοινή γνώµη. Γιατί εκεί πάσχει η διακυβέρνηση Παπανδρέου. Στη διάψευση των προσδοκιών της κοινωνίας. Αλλά και στην αγωνία για το αύριο. Κάπως έτσι γέµισαν οι πλατείες. Το παιχνίδι – ή µάλλον το θέατρο – της εξουσίας λίγο ενδιαφέρει τους πολίτες και µάλιστα σε µια φάση που δεν νιώθουν η εξουσία να κάνει πολλά πράγµατα γι’ αυτούς.
πηγή: ΤΑΝΕΑ