Ο «Γκάρντιαν» καυτηριάζει την πολιτική ανικανότητα της Ελλάδας.
Το έχω χιλιογράψει. Η Ελλάδα –περισσότερο από το δεινό χρέος της- πληρώνει το συνολικό κόστος της ανύπαρκτης πολιτικής ηγεσίας της.
Δυστυχώς. Στη χειρότερη ώρα της, έχει βρεθεί με μία πολιτική υπερσυγκέντρωση μετριοτήτων.
Που δεν μπορεί, να ανακόψει τις ξέφρενες εισπρακτικές επιθέσεις των δανειστών κατά της ελληνικής κοινωνίας.
Που δεν μπορεί, να μειώσει ούτε τους καυτούς τόκους στα δάνεια που υποτίθεται ότι δίνονται για τη διάσωση της χώρας!.
Τον ελληνικό πολιτικό αφοπλισμό στηλιτεύει με βαρυσήμαντο άρθρο του ο βρετανικός «Γκάρντιαν»
«Η Ελλάδα θα μπορούσε να είχε υιοθετήσει σκληρή γραμμή απέναντι στις ευρωπαϊκές αρχές. Για παράδειγμα, θα μπορούσε να ξεκινήσει με μορατόριουμ για τους τόκους των δανείων της. Που αντιστοιχούν σήμερα στο 6,6% του ΑΕΠ. Και θα φθάσουν –σύμφωνα με το ΔΝΤ- στο 8,6% το 2014.
Κάτι τέτοιο θα απελευθέρωνε κεφάλαια για ένα ΣΟΒΑΡΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΝΩΣΗΣ της Οικονομίας ενώ η κυβέρνηση θα διαπραγματευόταν την αναπόφευκτη διαγραφή χρέους»
Τα κυριότερα σημεία του άρθρου έχουν ως εξής:
«Σκλάβα, δέσμια της Ευρώπης η Ελλάδα. Η ελληνική κυβέρνηση είχε μεγαλύτερη διαπραγματευτική δύναμη από αυτήν που χρησιμοποίησε απέναντι στις Κομισιόν, ΕΚΤ και ΔΝΤ.
Αν στην πρόσφατη ύφεση η αμερικανική κυβέρνηση προέβαινε σε περικοπές δαπανών και αυξήσεις φόρων ανάλογες με αυτές που αποφάσισε πέρυσι η ελληνική, επιδεινώνοντας οικονομία και ανεβάζοντας την ανεργία στα ύψη, αν υποσχόταν νέα ανάλογα μέτρα για φέτος, τότε η αντίδραση των Αμερικανών θα ήταν παρόμοια με αυτήν που βλέπουμε στην Ελλάδα, μαζικές διαδηλώσεις και ταραχές.
Συλλογική τιμωρία
Αυτό που θυμώνει ακόμη περισσότερο τους Έλληνες είναι ότι η συλλογική τιμωρία τους επιβάλλεται από ξένες δυνάμεις, την Κομισιόν, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ -συντηρητικά, υπερεθνικά ινστιτούτα που δεν λογοδοτούν σε κανέναν.
Η Ελλάδα δεν θα προέβαινε ποτέ σε τέτοιες κινήσεις αν δεν ήταν μέλος της ευρωζώνης. Αν είχε ηγέτες αρκετά ηλίθιους που θα τολμούσαν μαζικές περικοπές και αύξηση φόρων σε καιρό ύφεσης, τότε αυτοί θα είχαν ήδη αντικατασταθεί. Και στη συνέχεια, μια νέα κυβέρνηση θα έκανε το αντίθετο -αυτό που έπραξε η τεράστια πλειοψηφία των κυβερνήσεων κατά τη διάρκεια της παγκόσμιας ύφεσης του 2009-, μέτρα τόνωσης της οικονομίας. Και αν κάτι τέτοιο θα απαιτούσε μια αναδιαπραγμάτευση του χρέους, αυτό ακριβώς θα έπραττε η χώρα.
Σκληρή γραμμή
Μια δημοκρατικά υπόλογη ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε να έχει υιοθετήσει πιο σκληρή γραμμή απέναντι στις ευρωπαϊκές αρχές. Για παράδειγμα, θα μπορούσε να ξεκινήσει με μορατόριουμ για τους τόκους των δανείων της που αντιστοιχούν σήμερα στο 6,6% του ΑΕΠ και θα φτάσουν -σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του ΔΝΤ- το 2014 το 8,6%. Κάτι τέτοιο θα απελευθέρωνε κεφάλαια για ένα σοβαρό πρόγραμμα τόνωσης της οικονομίας, ενώ η κυβέρνηση θα διαπραγματευόταν την αναπόφευκτη διαγραφή χρέους. Φυσικά, οι ευρωπαϊκές αρχές -που κοιτούν από την πλευρά των μεγάλων τους τραπεζών και τα συμφέροντα των πιστωτών- θα εξοργίζονταν. Η στάση αυτή όμως θα μπορούσε να αποτελέσει μια λογική αρχική διαπραγματευτική θέση της Ελλάδας
πηγή: nasostsaganelis.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου