Για αρχή πρέπει να έχετε λίγο ταλέντο στις πωλήσεις. Ως δεύτερο όπλο ορισμένοι χρειάζονται κανένα MBA από καλό πανεπιστήμιο, περισσότερο για να πείσουν τον εαυτό τους ότι μπορούν να τα καταφέρουν, αλλά σας διαβεβαιώ πως είναι απολύτως προαιρετικό. Μετά θα πρέπει να βρείτε τους πελάτες. Θα αναρωτηθείτε βέβαια τι θα εμπορεύεστε. Χρήμα φυσικά. Και το καλύτερο μέρος για να βρείτε πελάτες είναι οι τράπεζες διότι όπως είπε και ο ληστής τραπεζών Willie Sutton όταν ρωτήθηκε γιατί ληστεύει τράπεζες: “thats where the money is”.
Μερικοί πιάνουν δουλειά στο επενδυτικό τμήμα μιας τράπεζας προσπαθώντας να ψαρέψουν πελάτες εκ των έσω. Εάν θεωρείτε πως αυτό είναι απαραίτητο κάντε το. Αλλά το βασικό ζήτημα είναι να βρείτε κάποιους που να σας εμπιστευτούν τα χρήματά τους. Κι ας αφήσουμε το παιχνίδι να ξετυλιχθεί.
Μαζεύετε αυτά τα χρήματα που πήρατε από τους άλλους, τα βάζετε σε ένα λογαριασμό και μετά χρησιμοποιώντας αυτά τα χρήματα παίρνετε ένα δάνειο σε γιέν. Υπολογίστε πως για κάθε 10.000 ευρώ πραγματικά χρήματα, εσείς μπορείτε να πάρετε 100.000 ευρώ σε δάνειο και μη νομίσετε πως εδώ γίνομαι άπληστος. Αντιθέτως γίνομαι πολύ προσεκτικός διότι με λίγη καλή πίστη μπορείτε να πάρετε πολύ περισσότερα χρήματα δανεικά με 10.000 ευρώ στο λογαριασμό σας. Άρα λοιπόν έχετε στα χέρια σας 100.000 ευρώ σε γιέν. Πουλάτε τα γιέν, αγοράζετε δολάρια και με τα δολάρια αυτά αγοράζετε ομόλογα του αμερικάνικου δημοσίου. Στην τράπεζα πληρώνετε περίπου 0,7% επιτόκιο το χρόνο για τα γιέν που έχετε δανειστεί. Το αμερικάνικο δημόσιο σας δίνει περίπου 5% το χρόνο για τα δολάρια που του δανείσατε. Άρα σε ένα χρόνο εσείς (οι πελάτες σας δηλαδή) θα έχουν βγάλει καθαρά 4% στα 100.000 ευρώ δηλαδή 4.000 ευρώ, μην έχοντας κουνήσει το δακτυλάκι σας. Τώρα βέβαια το 4% δεν ακούγεται και τόσο τρομερό, αλλά τα 4.000 ευρώ στα 10.000 ευρώ που επένδυσαν οι πελάτες σας είναι ένα αξιόλογο κέρδος. Εσείς φυσικά ζητάτε 15% επί των κερδών και έτσι έχετε στην τσέπη σας 600 ευρώ.
Αυτό το απλό κόλπο ονομάζεται carry trade και το μοναδικό του ρίσκο είναι η αλλαγή της ισοτιμίας μεταξύ δολαρίου/γιεν (USD/YEN). Φυσικά αυτό το ρίσκο δεν είναι καθόλου μικρό, αλλά καθώς το carry trade είναι το αγαπημένο παιχνίδι των χρηματαγορών τα τελευταία 15 χρόνια, όλοι δανείζονται γιεν κι όλοι τα πουλάνε με αποτέλεσμα το γιεν να μένει χαμηλά. Και φυσικά εάν το γιέν πέσει κατα τη διάρκεια της επένδυσής σας τότε τα κέρδη σας είναι πολλαπλάσια. Εσείς φυσικά διαβεβαιώνετε τους πελάτες σας πως έχετε λάβει τα μέτρα σας με κόντρα στοιχήματα σε περίπτωση που το γιεν ανέβει και τους καθησυχάζετε λέγοντας πως όλα είναι υπο έλεγχο. Άλλωστε οι εκπληκτικές αποδόσεις που τους προσφέρατε την προηγούμενη χρονιά ήταν το καλύτερο ηρεμιστικό γι’ αυτούς.
Καθώς τα καταφέρατε τόσο καλά την περσινή χρονιά αρχίζετε και σκέφτεστε τρόπους να μεγιστοποιήσετε το κέρδος σας. Φίλοι των πελατών θέλουν να επενδύσετε τα χρήματά τους και ξαφνικά έχετε γίνει το χρυσό παιδί. 100.000 ευρώ συρρέουν στα ταμεία σας δηλαδή 1.000.000 ευρώ δανεισμένα σε γιέν. Θυμάστε πάντα πως το δικό σας παντεσπάνι το βγάζετε από τα κέρδη κι όχι από το κεφάλαιο. Άρα στρατηγικά σας συμφέρει να πάρετε μεγαλύτερο ρίσκο προκειμένου να αποκομίσετε περισσότερα κέρδη (=προμήθειες για εσάς). Διότι στο κάτω κάτω εάν συμβεί κάτι πολύ στραβό, θα χάσετε μεν εσείς την προμήθειά σας, αλλά τη μεγαλύτερη ζημιά θα την πάθουν οι επενδυτές που σας εμπιστεύτηκαν το κεφάλαιο (τους).
Μήπως λοιπόν αντί για αμερικάνικα δολάρια να αγοράσετε αυστραλέζικα δολάρια που δίνουν 6.25% το χρόνο, ή μήπως Νεο Ζηλανδέζικα δολάρια που δίνουν 6,5% . Εάν έχετε διάθεση για ρίσκο οι προοπτικές είναι απεριόριστες. Ένα άλλο πολύ πετυχημένο κόλπο είναι να αγοράσετε χρέος. Η τράπεζα Κλεψίπους έχει 1000 πελάτες με δάνεια από πιστωτικές κάρτες. Αυτοί πληρώνουν 14% το χρόνο επιτόκιο. Αλλά επειδή η τράπεζα φοβάται πως έχει ανοιχτεί πολύ, μαζεύει αυτά τα δάνεια, τα πακετάρει και τα προσφέρει στην αγορά. Ποιος θέλει να αγοράσει δάνεια με 14% επιτόκιο? Εσείς που διαχειρίζεστε τα χρήματα των πελατών σας και παίρνετε μέχρι στιγμής 4% από τα απλά ομόλογα, σκέφτεστε πως εδώ υπάρχει μια ευκαιρία. Αγοράζετε το πακετάκι που που προσφέρει η τράπεζα Κλεψίπους. Δίνετε στην τράπεζα ας πούμε 6% γιαυτά τα δάνεια κι έτσι εσείς χωρίς να κουνήσετε το δακτυλάκι σας βγάζετε για τους πελάτες σας ένα πολύ όμορφο καθαρό 7% που στα 1.000.000 ευρώ σημαίνει 70.000 ευρώ μείον την προμήθειά σας, κέρδος πάνω από 60% για τους πελάτες σας και 10.500 ευρώ για την τσέπη σας. Η τράπεζα είναι ευτυχής διότι έχει στα χέρια της ένα σίγουρο 6% σ’ ένα κεφάλαιο που μπορεί τώρα να το ξαναδανίσει, εσείς και οι πελάτες σας είστε ευτυχείς διότι παίρνετε ένα καθαρό 7% χωρίς να δουλεύετε και βάζοντας στην ουσία την τράπεζα να κάνει τη βρώμικη δουλειά και να μαζέψει τις δόσεις.
Μα επιτέλους ποιος χάνει σε αυτό το υπέροχο μαγικό παιχνίδι όπου δημιουργείς χρήματα εκεί που δεν υπάρχουν? Το υπέροχο αυτού του παιχνιδιού είναι πως όσο γυρίζει η μηχανή, εσείς θα βγάζετε χρήματα. Όσο ο χρόνος κυλά ήρεμα, εσείς θα βγάζετε 15% στο 7% κέρδος των επενδυτών σας, η τράπεζα άλλα 6% . Τι θα γίνει εάν πάει κάτι στραβά. Το σίγουρο είναι πως δεν θα χάσετε εσείς, δηλαδή ο διαχειριστής των χρημάτων. Ας μην ξεχνάμε πως όλο αυτό το κόλπο το φτιάξατε για να γίνετε εσείς πλούσιος κι όχι οι επενδυτές σας απαραίτητα. Άρα τα κέρδη σας τα παίρνετε και τα βάζετε στο σεντούκι για τις κακές μέρες.
Ας πάρουμε τώρα το ενδεχόμενο των κακών ημερών. Δύο πράγματα μπορούν να συμβούν. Να ανέβει το γιέν τόσο, ώστε τα κέρδη σας από το 7% να εξανεμιστούν και/ή να μην μπορούν αυτοί που χρωστάνε σε κάρτες να πληρώσουν τις δόσεις τους. Και τα δύο ενδεχόμενα, αν και δεν θέλετε να συμβούν, δεν σημαίνουν το τέλος του κόσμου για εσάς. Φυσικά θα χάσετε τις προμήθειες σας και πιθανόν (εάν η χασούρα είναι μεγάλη) να χάσετε και τους πελάτες σας. Αλλά εάν είσασταν αρκετό καιρό στην αγορά θα έχετε βάλει στην άκρη και 500.000 ευρώ για να συνεχίσετε τη ζωή σας με λιγότερα άγχη. Μήπως χάνει η τράπεζα που είχε τα δάνεια? Σίγουρα δεν χάνει αφού σας πούλησε τα δάνεια με 6% και έχει κλειδώσει τα κέρδη της. Ίσως να χάσει λίγο το καλό της όνομα, αλλά εάν οι άνθρωποι δεν μπορούν να ξεπληρώσουν τις κάρτες τους, δεν θα είσαστε η μόνη τράπεζα που θα έχει πρόβλημα κύρους.
Ποιος είναι λοιπόν το κορόιδο που επωμίζεται όλο το ρίσκο? Σίγουρα οι επενδυτές σας, που έχουν δώσει τα χρήματά τους. Εσείς έχετε τσεπώσει τις προμήθειες, ψέγετε το παγκόσμιο σύστημα που κατέρρευσε, κλαίτε μαζί με τους επενδυτές σας που έχασαν 100.000 ευρώ, αλλά γυρίζετε σπίτι με τις τσέπες γεμάτες. Μισό λεπτό. Εντάξει αυτοί έχασαν 100.000 , τι γίνεται με τα υπόλοιπα 900.000 ευρώ που έχετε δανειστεί σε γιέν από την πρώτη τράπεζα? Ας υποθέσουμε πως από την καταστροφή σας έμειναν 300.000 ευρώ και ότι τα επιστρέφετε, άρα το χρέος σας πέφτει στα 600.000 ευρώ. Η επιχείρησή σας χρεοκοπεί και κλείνει. Η ζημιά λοιπόν πάει στην τράπεζα που δάνεισε εσάς? Όχι απαραίτητα διότι κι αυτή με τη σειρά της είναι πολύ πιθανό να έχει πουλήσει το δάνειο σας του 1.000.000 ευρώ σε κάποιον τρίτο κατά προτίμηση ένα ασφαλιστικό ταμείο και μάλιστα με πολύ χαμηλή απόδοση. Διότι το ταμείο αγόρασε ένα καλό χρέος από έναν αξιόπιστο δανειζόμενο δηλαδή εσάς κι όχι από τους φτωχοδιάβολους που δανείζονται από τις πιστωτικές κάρτες και έχουν μεγάλο ρίσκο.
Κανείς δεν ξέρει μέχρι που θα φτάσει το παιχνίδι με τις μπάμπουσκες και σε ποιανού χέρια θα καταλήξει η τελευταία κουκλίτσα. Τι σας νοιάζει άλλωστε, εσείς πιάσατε την καλή.
ΥΓ το παραμύθι που σας διηγήθηκα δεν έχει καμία σχέση με τα δομημένα ομόλογα των ασφαλιστικών ταμείων, διότι στο παραμύθι μου τα ασφαλιστικά ταμεία και οι επενδυτές έχουν ελευθερία βούλησης να επιλέξουν το ρίσκο/απόδοση, ενώ στο πραγματικό παιχνίδι τα ταμεία ήταν προκαθορισμένο από την αρχή πως θα παίξουν το ρόλο του κορόιδου.
techiechan.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου